Disfrazado de xorobado

O día de hoxe, tiña pensado non adestrar, pero ó final, o desenrolo da xornada pódese calificar de adestramento de resistencia...
Espertei fatal, aparte da chaga do pé esquerdo, as dores no xemelgo esquerdo... uniuse unha espantosa dor no pescozo. Debeu ser unha mala postura mentres durmía. O caso é que non podo xirar a cabeza e ó estar erguido ou de pé, encollo os hombreiros sen querer porque a contractura é fatal.
Á hora do mediodía, ven Ticiana e dime: "toca facer a compra do mes"...
Pois iso, despóis do suspiro inicial, a tirar para o carrefour, sabendo que a cousa iba para largo. En total, tres horas camiñando, parando, tirando do carro... chegamos á casa ás 4 da tarde e aínda sen comer...
Despóis chegou o momento de decidir se saímos ou non saímos polo tema do Entroido. "Non me apatece, dóeme todo", digo eu.
Despois de diversas negociacións, a cousa queda en que ela sae coas amigas, disfrazada de pintora (disfraza improvisado a última hora), e eu quedo na casa disfrazado de xorobado, co pescozo feito merda. A verdade é que tiña ganas de sair a dar unha volta, pero sei que non iba a durar moito. Para a próxima, vou aínda con muletas.

Saudiños meus, bo domingo.